Sobre cremalleiras

Milito nun partido que, se de algo pode presumir, é de ter sido sempre abandeirado na loita polos dereitos e liberdades das persoas. O Partido Socialista, firme defensor da igualdade entre homes e mulleres, promoveu e desenvolveu durante os seus gobernos políticas dirixidas a alcanzar a devandita igualdade efectiva en toda a sociedade e, noutros momentos, impulsou propostas e normas internas para lograr que as mulleres teñamos máis presenza nos órganos de decisión polo menos dentro do propio partido.

Unha destas é a aprobación na última Conferencia Política das chamadas "listas cremalleira", unha fórmula que consiste en alternar home-muller ou muller-home co obxectivo principal de garantir que as mulleres, as grandes prexudicadas mesmo na paridade que marca a lei, teñamos a nosa presenza asegurada nos primeiros postos das candidaturas, mesmo naqueles municipios onde a política adoita ser aínda considerada "cousa de homes".

Porque o caso da agrupación da que formo parte, a de Ferrol, non é, por desgracia, o predominante. As mulleres do Partido Socialista deste municipio podemos sentirnos orgullosas de ter alcanzado cotas de poder reservadas antano para os homes e, de feito, a maior parte de postos orgánicos e institucionais nos diferentes ámbitos territoriais pertencen na actualidade a mulleres, comezando pola propia dirección da agrupación.

A consecución destes niveis de presenza política das mulleres así como o seu mantemento -en moitas ocasións, máis complicado que chegar ao propio posto- son, pois, os nosos obxectivos a curto e medio prazo porque só así poderemos superar o chamado "teito de cristal" e participar en situación de igualdade plena cos homes.

Este mesmo obxectivo é compartido por todos os compañeiros dirixentes das agrupacións, comezando por Ferrolterra, unha bisbarra que ao longo da historia foi referente na defensa e loita polos dereitos dos traballadores e traballadoras, dos homes e mulleres. E nesta nova etapa, aínda coas dificultades que haberá nalgúns municipios pero cunha gran dose de esforzo, non me cabe dúbida de que nas eleccións municipais tamén seremos un exemplo a seguir. Un exemplo para todos os partidos porque somos nós, as persoas que formamos parte das diferentes formacións políticas, as que primeiro debemos levar á práctica estes principios dirixidos a acadar a igualdade efectiva. Ou é que non se di que o camiño se constrúe andando?

Publicado en La Voz de Galicia en octubre de 2014

Empoderar as mulleres rurais

15 de outubro, Día das Mulleres Rurais

A existencia do machismo e o patriarcado como modo de organización social son, por desgracia, dúas afirmacións obvias en moitos países do mundo e España non é allea a esta realidade. Se nos centramos en Galicia, os datos non difiren moito do resto do Estado, pero si a nosa comunidade presenta unha serie de características propias que lle fan merecedora dunha análise independente.

Hoxe, día 15 de outubro, celebramos o Día das Mulleres Rurais, unha data que en Galicia non nos debe deixar indiferentes precisamente pola súa propia idiosincrasia. Se ben é certo que nas últimas décadas moitas persoas e familias ao completo abandonaron os seus pobos e aldeas de orixe para probar fortuna nas zonas urbanas -entre elas, como é lóxico, tamén un número importante de mulleres-, non é menos certo que o rural segue constituíndo unha parte fundamental da sociedade e mesmo da economía galegas.

E que papel xogan as mulleres rurais en Galicia? Pois, dende sempre, o de muller traballadora na terra e na súa casa, o de nai e coidadora das súas fillas e fillos e persoas maiores e/ou dependentes -cántas mulleres pasaron e pasan meses e meses soas á fronte dos fogares familiares en vilas mariñeiras e viliñas mentres os seus maridos están embarcados ou traballando fóra- e, en ocasións, o de administradora da economía doméstica.

Pero o que podería parecer unha estrutura matriarcal, realmente queda en nada, xa que as mulleres rurais padecen de forma especial o machismo, porque á dominación habitual dos homes, se suma a carga de responsabilidades e a invisibilidade das mulleres que viven nas zonas rurais galegas.

Por iso, o empoderamento destas mulleres e as medidas en favor da igualdade que se promovan dende as diferentes administracións deben ser prioritarias, algo que non está a acontecer na actualidade, cun PP empecinado en recortar en servizos que teñen unha incidencia especialmente negativa no rural galego. E estas políticas en prol da igualdade no eido rural deben ter en conta estes factores diferenciáis. Porque as mulleres rurais galegas, ademais, foron e son un valor específico e determinante no que é a nosa terra, no que é Galicia.

http://praza.gal/opinion/2093/empoderarnas-mulleres-rurais/

Non o mereces. Denuncia.

Alerta feminista

As mulleres vivimos, lamentablemente, nun permanente estado de alerta. E iso cando non temos que sacar o noso lado máis combativo ante as constantes ameazas, en ocasións realidades, do machismo máis rancio que volveu imperar nesta sociedade debido, en boa medida, ao pasotismo máis absoluto do PP e aos recortes brutais que levou a cabo nas políticas relacionadas directa ou indirectamente coa igualdade.

Non hai día que non nos espertemos con algunha noticia relativa a algún caso de violencia de xénero, agresión sexual, rede de explotación ou abuso a menores, por non falar de datos de desemprego feminino ou de precariedade laboral. E a todo iso hai que sumarlle a loita en toda regra que se librou entre boa parte da sociedade, a maioría mulleres, e o Goberno liderado por Mariano Rajoy para facer fronte a unha pretendida reforma, por parte do ministro de Xustiza, Alberto Ruiz Gallardón, da coñecida como Lei do Aborto promovida polo Partido Socialista en 2010.

A resposta cidadá foi tal nestes tres anos  -non hai que esquecer que o PP veu ameazando a liberdade das mulleres a decidir sobre a súa maternidade e o seu propio corpo dende que iniciou o mandato-, que o anteproxecto aprobado polo Consello de Ministros o 21 de decembro tivo que ser definitivamente gardado nun caixón.

Pero, claro, as mulleres, conscientes de que o perigo dunha reforma claramente ideolóxica segue aí, malia esta importante e histórica primeira victoria, porque aínda existe un recurso presentado ante o Tribunal Constitucional contra a Lei de 2010, non podemos nin queremos quedarnos quietas.

Por iso, hoxe, Día Internacional pola Saúde Sexual e Reprodutiva das Mulleres, dedicámolo a reivindicar un aborto libre, seguro e gratuíto. Mañá, en moitas cidades galegas, entre elas tamén Ferrol, as mulleres -e homes-, congregadas en torno a unha plural Plataforma Galega polo Dereito ao Aborto, sairemos de novo á rúa para esixir a retirada do recurso presentado ante o Constitucional e para advertir ao PP de que non estamos dispostas a dar un paso atrás nos nosos dereitos e liberdades. Porque seguimos en alerta. En alerta feminista.

Publicado en La Voz de Galicia o 27 de setembro de 2014

Vitoria feminista

O día 23 de setembro quedará marcado na historia do feminismo. E farao porque tal día como este a loita liderada polas mulleres en contra dunha contrarreforma machista, retrógrada e cercenadora de dereitos e liberdades como o era a promovida polo PP para modificar a Lei de Saúde Sexual e Reprodutiva e da Interrupción Voluntaria do Embarazo de 2010, deu os seus froitos e o presidente do Goberno, Mariano Rajoy, non tivo outra opción que retirala e anunciar publicamente que a devandita reforma non contaba co consenso necesario.

Pero, ademais, as mulleres, esas ás que o Partido Popular menospreza e quere acantoar na súa casa baixo o dominio do marido e ao coidado de todas as fillas e fillos que “Deus queira”, conseguimos outro feito histórico: que un ministro, o antano considerado progre e hoxe desgraciadamente coñecido polas súas ideas ultraconservadoras, Alberto Ruiz Gallardón, presentara a súa dimisión poucas horas despois de quedar desautorizado polo seu "xefe".

O feminismo está de parabéns. O negro que predomina estes tempos, marcados polos recortes a todos os niveis, o desemprego e a desesperanza, deixou paso ao lila, que se converteu no verdadeiro protagonista para unha sociedade farta de castigos, farta de medidas privadoras de dereitos e farta, en definitiva, de recibir mazada tras mazada día tras día.

Pero o camiño non foi doado. Dende que o Partido Popular chegou ao Goberno do Estado, en 2011, ata hoxe, pasando pola aprobación por parte do Consello de Ministros o 21 de decembro de 2013 do anteproxecto de contrarreforma da Lei de 2010, foron moitas as ameazas contra o dereito a decidir das mulleres. E, dende o principio, o feminismo estivo activo, deixando claro ao Partido Popular que as mulleres non iamos permitir nin un só recorte nos nosos dereitos e liberdades sexuais.

Aglutinadas en torno á Plataforma Galega polo Dereito ao Aborto, as mulleres galegas alzamos a nosa voz para dicir alto e claro que non estabamos dispostas a ceder nin un ápice nuns dereitos sexuais e reprodutivos xa consolidados e, ao longo de todo este tempo, saímos ás rúas en cidades e vilas sempre que así estimamos ou que houbo algún tipo de paso dirixido a limitar as nosas liberdades.

Neste tempo, foron moitas as compañeiras que dedicaron todo o seu esforzo a reivindicar os dereitos das mulleres no seu conxunto e neste longo e duro camiño pasamos por todo tipo de vicisitudes e contratempos. Por iso, a vitoria do 23 é a vitoria do feminismo fronte un poder no que prevalecen altas doses de machismo; é a vitoria de todas aquelas mulleres que, dunha forma ou outra, cun gran de area ou cun saco, contribuíron a propiciar que un presidente dun Goberno tivese que tragar as súas ideas e tivese que saír a anunciar publicamente a retirada da reforma dunha lei e que o "pai" antano orgulloso desta, se vise abocado a presentar a súa dimisión.

Pero, por desgraza, as ameazas continúan e a realidade obríganos a seguir en alerta. En alerta porque o Tribunal Constitucional ten que resolver un recurso presentado polo PP contra a Lei de 2010, porque Rajoy xa anunciou que pretende modificar algún artigo da norma actualmente en vigor (que evidentemente vai ir na liña de quitar dereitos) e porque, en definitiva, non podemos esquecer que o anteproxecto de lei foi aprobado en decembro de 2013 por todo un Consello de Ministros e, en consecuencia, houbo un apoio explícito de cada unha das ministras e ministros a ese texto retrógrado e machista agora retirado.

Polo tanto, hoxe o feminismo e boa parte da sociedade estamos de parabéns, pero sempre con cautelas e sempre buscando seguir dando pasos adiante. Neste punto encontrámonos e así trasladarémolo xa este domingo, cando en todas as cidades galegas reivindicaremos un aborto libre, seguro e gratuíto con motivo do Día Internacional pola Saúde Sexual e Reprodutiva das Mulleres. E nesa loita, a das mulleres, seguiremos.

O día 23 de setembro quedará marcado na historia do feminismo. E farao porque tal día como este a loita liderada polas mulleres en contra dunha contrarreforma machista, retrógrada e cercenadora de dereitos e liberdades como o era a promovida polo PP para modificar a Lei de Saúde Sexual e Reprodutiva e da Interrupción Voluntaria do Embarazo de 2010, deu os seus froitos e o presidente do Goberno, Mariano Rajoy, non tivo outra opción que retirala e anunciar publicamente que a devandita reforma non contaba co consenso necesario. Pero, ademais, as mulleres, esas ás que o Partido Popular menospreza e quere acantoar na súa casa baixo o dominio do marido e ao coidado de todas as fillas e fillos que “Deus queira”, conseguimos outro feito histórico: que un ministro, o antano considerado progre e hoxe desgraciadamente coñecido polas súas ideas ultraconservadoras, Alberto Ruiz Gallardón, presentara a súa dimisión poucas horas despois de quedar desautorizado polo seu "xefe". O feminismo está de parabéns. O negro que predomina estes tempos, marcados polos recortes a todos os niveis, o desemprego e a desesperanza, deixou paso ao lila, que se converteu no verdadeiro protagonista para unha sociedade farta de castigos, farta de medidas privadoras de dereitos e farta, en definitiva, de recibir mazada tras mazada día tras día. Pero o camiño non foi doado. Dende que o Partido Popular chegou ao Goberno do Estado, en 2011, ata hoxe, pasando pola aprobación por parte do Consello de Ministros o 21 de decembro de 2013 do anteproxecto de contrarreforma da Lei de 2010, foron moitas as ameazas contra o dereito a decidir das mulleres. E, dende o principio, o feminismo estivo activo, deixando claro ao Partido Popular que as mulleres non iamos permitir nin un só recorte nos nosos dereitos e liberdades sexuais. Aglutinadas en torno á Plataforma Galega polo Dereito ao Aborto, as mulleres galegas alzamos a nosa voz para dicir alto e claro que non estabamos dispostas a ceder nin un ápice nuns dereitos sexuais e reprodutivos xa consolidados e, ao longo de todo este tempo, saímos ás rúas en cidades e vilas sempre que así estimamos ou que houbo algún tipo de paso dirixido a limitar as nosas liberdades. Neste tempo, foron moitas as compañeiras que dedicaron todo o seu esforzo a reivindicar os dereitos das mulleres no seu conxunto e neste longo e duro camiño pasamos por todo tipo de vicisitudes e contratempos. Por iso, a vitoria do 23 é a vitoria do feminismo fronte un poder no que prevalecen altas doses de machismo; é a vitoria de todas aquelas mulleres que, dunha forma ou outra, cun gran de area ou cun saco, contribuíron a propiciar que un presidente dun Goberno tivese que tragar as súas ideas e tivese que saír a anunciar publicamente a retirada da reforma dunha lei e que o "pai" antano orgulloso desta, se vise abocado a presentar a súa dimisión. Pero, por desgraza, as ameazas continúan e a realidade obríganos a seguir en alerta. En alerta porque o Tribunal Constitucional ten que resolver un recurso presentado polo PP contra a Lei de 2010, porque Rajoy xa anunciou que pretende modificar algún artigo da norma actualmente en vigor (que evidentemente vai ir na liña de quitar dereitos) e porque, en definitiva, non podemos esquecer que o anteproxecto de lei foi aprobado en decembro de 2013 por todo un Consello de Ministros e, en consecuencia, houbo un apoio explícito de cada unha das ministras e ministros a ese texto retrógrado e machista agora retirado. Polo tanto, hoxe o feminismo e boa parte da sociedade estamos de parabéns, pero sempre con cautelas e sempre buscando seguir dando pasos adiante. Neste punto encontrámonos e así trasladarémolo xa este domingo, cando en todas as cidades galegas reivindicaremos un aborto libre, seguro e gratuíto con motivo do Día Internacional pola Saúde Sexual e Reprodutiva das Mulleres. E nesa loita, a das mulleres, seguiremos.

http://praza.gal/opinion/2054/vitoria-feminista/

Publicado en calidade de Voceira da Plataforma Galega polo Dereito ao Aborto