Aspaneps ou a loita contra a agonía

Que os recortes feriron case de morte o Estado do Benestar é unha obviedade, pero non por repetilo moitas veces deixa de supoñer un drama. E cando ese drama ten como protagonistas aos colectivos e sectores máis desfavorecidos, a magnitude deste sobe varios chanzos e alcanza cotas de verdadeira alarma social.

Aspaneps, un referente en Ferrolterra dende os 80 nos programas de intervención familiar, saúde mental infantil e inserción sociolaboral para persoas con discapacidade, agoniza dende hai varios anos. Os mesmos que outros teñen o poder e, polo tanto, as tesoiras nas mans para cortar polo san todo aquilo que lles molesta coa tan manida e xa pouco crible escusa da crise económica.

Primeiro foi o cambio da Xunta o que se saldou, alá por 2009 e cun flamante Feijóo nomeado presidente, cun importante recorte, e un par de anos despois, o PP coa súa maioría absoluta tamén no Concello e no Goberno de España, deron o machadazo pode que mortal a uns servizos sociais consolidados durante a etapa socialista e, en concreto, a esta entidade. Unha entidade que, non nos esquezamos, está a realizar un encomiable labor que sería propia dunha administración pública que non asume estas tarefas pero decidiu delegalas a través dun convenio asinado dende 1991 pola Área Sanitaria de Ferrol coa devandita asociación para o desenvolvemento de programas como o de saúde mental.

Polo tanto, as administracións deben acatar a súa responsabilidade e financiar como corresponde a unha entidade que realizou 4.504 consultas só no ano 2013. Por certo, intervencións que se seguen levando a cabo con normalidade porque Aspaneps conta cun grupo de profesionais que, conscientes do labor que desenvolven e cunha clara vocación de servizo cara aos colectivos cos que traballan, nun primeiro momento pactaron un ERE que se aplicou durante un ano e agora reducíronse o salario un 25% para que, de momento, a entidade non bote o peche definitivo.

Non consintamos un golpe máis aos servizos sociais e aos sectores máis vulnerables. Non permitamos que o PP campe ás súas anchas e se cargue todo aquilo polo que outras e outras se deixaron a pel. Apoiemos a loita de quen traballa para conseguir unha sociedade máis xusta e igualitaria. Empezando pola infancia.

Publicado en La Voz de Galicia o 5 de novembro de 2014