Ningunha muller nace para puta

A valentía é unha cualidade que engrandece aos partidos políticos. Sacar o debate á rúa daqueles temas que afectan á sociedade, en maior ou menor medida, e adoptar medidas e posicionamentos claros, máis aló de populismos ou, dito doutro xeito, máis aló de dirixir o discurso cara ao que pensamos que a cidadanía pode querer escoitar, dota de credibilidade a aqueles partidos que se “atreven” a facelo.

E precisamente esta cualidade é unha das que máis  admiro no Partido Socialista e que me fai sentir orgullosa de militar na devandita formación política. E, exemplos, témolos en todos os eidos. A igualdade entre homes e mulleres cunha lei que establece a paridade como obrigatoria e o desenvolvemento de plans de igualdade nas administracións e empresas;  a loita contra a violencia de xénero desde a perspectiva integral e con medidas de discriminación positiva en materia penal; ou o dereito para decidir sobre o noso corpo e sobre a nosa maternidade, eliminando a lei de supostos (tamén socialista e entón un importante primeiro paso) e implantando unha lei de prazos á altura moi similar á dos países europeos máis avanzados, reflexan esta valentía, combinada á perfección cun compromiso firme coas mulleres e a igualdade real e efectiva.

Hai unhas semanas coñeciamos que o PSOE daba outro paso adiante, afrontando dunha forma seria, solvente e, como dixen antes, valente, un tema polémico, pero que necesita ser abordado dunha vez por todas: a prostitución.

Non podemos esquecer que foi o Goberno socialista o que, en 2008, aprobaba un plan integral de loita contra a trata con fins de explotación sexual e incorporaba este delito específico no Código Penal, e foi tamén o Partido Socialista o que se opuxo nesta lexislatura á reforma da Lei Orgánica do Poder Xudicial, que recorta o principio de xustiza universal aprobada polo Congreso, porque que afectará gravemente á persecución da trata de persoas en España. Por tanto, é evidente que a loita contra a explotación sexual, que constitúe un dos negocios mundiais máis lucrativos -só en España, a prostitución move ao día cinco millóns de euros ou, o que é o mesmo, 1.825 millóns ao ano- foi, e é, un dos principais obxectivos marcados na axenda política socialista. Unha loita contra o que se ten convertido na escravitude do século XXI, que  se alimenta da feminización da pobreza, da desigualdade entre mulleres e homes e do aumento dos índices de violencia de xénero no mundo.

Estas primeiras medidas e posicionamentos públicos supuxeron unha aposta clara en contra da oferta dun negocio, o da prostitución, que o Partido Popular, lonxe de combater de forma decidida, decidiu incluír no PIB, acatando un regulamento europeo que, por exemplo, países como Francia non cumpriron alegando que a prostitución supón unha vulneración dos dereitos humanos.

E agora, despois da aprobación no 38 Congreso dunha Resolución onde se acordou “perseguir a explotación sexual cunha estratexia clara de tolerancia cero”, subliñando que “os homes e as mulleres socialistas aspiramos a unha sociedade sen explotación sexual e comprometémonos a traballar para eliminar a prostitución e cambiar o modelo social de dominación e desigualdade que a fai posible, incidindo en reducir a demanda, concienciando á sociedade de que a compra de servizos de prostitución contribúe ao establecemento, no noso país, de mafias que se lucran de mulleres ás que secuestraron os seus dereitos”, chega o momento de plasmar este compromiso no programa electoral. Para iso, o borrador do programa inclúe unha proposta arriscada, pero tremendamente comprometida coas mulleres, o principio de igualdade e a defensa dos dereitos humanos: a de aprobar medidas que desenvolvan políticas encamiñadas á abolición da prostitución, perseguindo e sancionando a demanda e compra.

Paso firme e compromiso claro. Porque, como di o lema que as activistas feministas Sonia Sánchez e María Galindo utilizaron para accións e debates e en 2014 transformaron en libro, ningunha muller nace para puta.